Home
1
2
Boven de oude wastafels, in donker granito gevat, een verzameling oude en nieuwe scheerbekkens van koper, tin en porselein, waarin een uitsparing gemaakt was om tijdens het scheren onder de kin te houden. Verder zien we nog tussen de geel geglazuurde pilaren, die het gewelfde plafond ondersteunen, glazen kastjes met daarin verzamelingen zeer oud klein kappersspul, zoals tinnen scheerwaterbakjes, hoornen kammetjes prachtige borsteltjes, een slijpsteen voor de scheermessen, glazen brillantinedoosjes van de Parijse parfumeur L.T. Piver (1774). Voorts een mooi bewerkt houten doosje,waarin een set van zeven scheermessen, voor elke dag één, van de Parijse wapenmaker L.N. Flobert uit 1890. Elke dag een ander mes zou moeten voorkomen dat er metaalmoeheid optrad. Ook is er een mooi houten manicuurtafeltje met laatjes en twee in het blad verzonken koperen vingerkommetjes.
Bijzonder is de donkerhouten pottenkast met klein laatjes, voorzien van geëmailleerde naambordjes. Sommige namen voluit, andere laten slechts initialen zien. Hierin bevonden zich de persoonlijke spullen die elke dag of week bij het toilet maken werden gebruikt. Enkele laatjes zijn nog gevuld. De pot met scheerzeep, scheerkwast en scheermes. Houten en bakelieten poederdozen met een zwanendons voor na het scheren. Een flacon Vinaigre de toilette van Jean Vincent Bully, een van de eerste aftershaves. Knipgereedschap, haarborstels, leren reisetuis enzovoort. Een beetje triest is het wel, al deze nalatenschappen, zeker als hier en daar het overlijdensbericht van de klant er nog bijzit. Laatjes vol herinneringen van verzekeraars, KNSM-mensen, juristen, een rijke Chinees, medewerkers van C. en A. Brenninkmyer, S.I. de Vries en uiteraard ook van de beursmensen.
Tot in de jaren zestig hadden zeven personeelsleden, waaronder twee manicuursters, hier een dagtaak. Zeker toen de kapperszaak F.H.Halleman op het Damrak 56 in 1960 werd opgeheven. Deze zaak gebruikte de naam De Barbershop als handelsmerk. Na de sluiting nam de Beurs Salon die naam over. Spoedig daarna verdween een belangrijk deel van de scheepvaart uit Amsterdam. De Kamer van Koophandel en de Confectie trokken naar de buitenwijken. De glorietijd van weleer. Er werd niet meer geschoren, gepoederd, gemasseerd of gemanicuurd. De voornamelijk wat oudere klanten komen af en aan en voelen zich zichtbaar op hun gemak in deze ouderwetse omgeving. Voor een bescheiden prijs worden zij snel vakkundig geknipt onder een ontspannen praatje. Omtrent hun kapsel hebben de meesten niet veel wensen: het moet gewoon kort en daarmee basta. Henk Plieger runt nu de zaak alleen, af en toe bijgestaan door de heer P.J. Franse. Ook nu wordt de huur nog steeds voor één jaar verlengd.
Na een fusie van de effectenbeurzen van Amsterdam, Brussel en Parijs, moest de vermaarde kapsalon in 1996 plaats maken voor de inrichting van een kantine voor personeelsleden van Euronext N.V.
Henk Plieger, de laatste eigenaar van de Barbershop. Foto: Stadsarchief, 1996.
28november 1983. Rond half een 's middags wisten ongeveer 100 demonstrerende jongeren van de actiegroep 'Het Uitkeringsfront' via de Barbershop, het verder zwaar beveiligde gebouw van de Effectenbeurs binnen te dringen, terwijl de overige plm. 400 demonstranten buiten pamfletten uitdeelden. Hiermee wilden zij hun ongenoegen kenbaar maken met het huidige bezuinigingsbeleid. Hun eis was dat nu ook mensen met hoge inkomens, die tot nu toe buiten schot gebleven waren, zouden gaan inleveren. De demonstranten werden door woedende beurshandelaren het gebouw uitgejaagd, waarna buiten de politie te paard de menigte uiteendreef.
Els van Wageningen, Maandblad Ons Amsterdam, Jrg. 36, nr. 11, 19
