Home
1
2
3
4
In 1923 betrok de derde generatie Goldschmeding het pand Raadhuisstraat 48-50, dat in 1907 was gebouwd voor 't Binnenhuis het meubelatelier van Jac.van den Bosch, waarna de Amsterdamse filialen successievelijk van de hand werden gedaan.
Goldschmeding in de Raadhuisstraat 46-48-50. Het pand werd in 1907 gebouwd in opdracht van Levensverzekering Mij. 'Utrecht' en de N.V. 't Binnenhuis van 1900 en ontworpen door de architecten A.J. Kropholler (1882 - 1973) en J.F. Staal (1879-1940).
In de jaren twintig kreeg de piano - en orgelhandel geduchte concurrentie van nieuwe amusementsartikelen, zoals de radio en de grammofoon. Piano of radio, dat werd de vraag. 'Zij staan niet tegenover elkaar, zij vullen elkaar aan,' sprak Ger Goldschmeding hoopvol in een advertentie. Dirigent Hubert Cuypers en Jan Nieland, organist van het Concertgebouw, wierpen zich in de commerci�le strijd, om piano's en vleugels aan te bevelen. Goldschmeding ging in 1928 overstag en opende een radioafdeling, met merken als Philips, Nora en Telefunken. 'Een Radio toestel geheel compleet, met luidspreker, geheel wisselstroom, en directe aansluiting op het lichtnet, f.185.' Deze groeide uit tot een afdeling met hoogwaardige stereoapparatuur. In 1977 moest de afdeling wijken voor het weer groeiende aanbod van piano's en vleugels.
In 1910 betrok Goldschmeding het pand Utrechtsestraat 119/hoek Prinsengracht 808. Het pand was in 1906 gebouwd in opdracht van de Onderlinge Levensverzekering Mij.'s Gravenhage.
De vierde generatie, Ger en zijn neef Anton, zouden het naoorlogse beeld bepalen. Zij openden nieuwe filialen in Haarlem, Hilversum en Purmerend. Uit Duitsland viel voorlopig niets meer te halen, dus werd contact gezocht met Engelse fabrikanten zoals Broadwood & Sons en Challen, het toenmalige exclusieve BBC-fabrikaat. De ontwikkeling van de elektronische orgels werd nauwkeurig gevolgd. Alleen Hammond was toen in Nederland bekend. De eerste elektronische huisorgels waren klassiek gericht. In 1953 importeerde Goldschmeding het elektrostatische Wurlitzerorgel. Het duurste harmonium kostte toen f.1975.- Het Wurlitzer spinet model kostte bijna viermaal zoveel.
Maart 1946. Omslag van de eenvoudige en snel te leren Harmoniumcursus. De cursus die in 1899 werd ontworpen door Dirk Goldschmeding, behaalde een oplage van vele tienduizenden. Ondanks de grote vraag, was een herdruk tijdens de Duitse bezetting door het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten niet toegestaan. Deze eerste naoorlogse oplage moest wegens papierschaarste tot 2000 exemplaren worden beperkt.
De techniek ging snel vooruit, de mogelijkheden werden steeds groter. Dit alles bij gelijke of zelfs dalende prijzen. Japanse fabrikanten als Yamaha en Kawai begonnen aan hun opmars. De Steinways en B�sendorfers werden steeds verder teruggedrongen, en alleen nog gebruikt op de concertpodia. Men zei: de kunst is voor de Duitsers en de handel voor de Aziaten. Ook de Amerikaanse orgels kregen concurrentie uit Engeland, Duitsland, Itali�, Japan en Nederland. Er kwamen synthesizers, keyboards en elektronische piano's. Al deze ontwikkelingen heeft Goldschmeding nog lange tijd kunnen volgen. Maar de steeds verder gaande vooruitgang in de elektronica was op zeker moment voor een van origine 'piano-orgelhandelaar oude stijl' niet meer bij te benen. Anton Goldschmeding zei destijds met enige spijt: 'het zijn computers geworden, waar je van alles mee kan uithalen, waarin bijvoorbeeld de tonen van een Steinway-vleugel perfect kunnen worden 'gesampled'. Instrumenten waar sommige klanten bij binnenkomst al vaak meer van weten dan de verkoper.'
'Hoe langer hoe meer blijkt het noodzakelijk voor het zakenleven, soms zelfs van uur tot uur, op de hoogte te zijn met het wereldgebeuren. Tot de uitrusting van een modern kantoor of bedrijf behoort daarom in den tegenwoordige tijd ook een goed radio - toestel. Daardoor is men gemakkelijk en zonder tijdverlies in staat de laatste en nieuwste berichten te ontvangen.' (Brief van Goldschmeding aan haar relaties, april 1939.')
Bender is begonnen in Leiden in 1850 en vestigde zich eind 19de eeuw in Amsterdam. Tot ongeveer 1930 was De Pianola gevestigd in de Beurspassage aan het Damrak 74, tegenover de Koopmansbeurs. Daarna verhuisde Bender naar Spui 12/hoek N.Z. Voorburgwal 3. In 1989 nam de Alkmaarse Pianohandel Ypma dit Amsterdamse filiaal over.
Het familiebedrijf Ypma werd in 1868 in Alkmaar opgericht door Petrus Ypma, die uit een geslacht van pijporgelbouwers kwam. Na zijn overlijden in 1913, hebben zijn zonen Dirk en Niek het bedrijf voortgezet. In 1975 nam Steef Ypma, zoon van Niek, de leiding over. In 1993 kreeg Ypma het predikaat Hofleverancier. Helaas heeft Ypma zijn langste tijd gehad op het Spui. In 2006 verhuist de piano - en vleugelhandel naar een veel ruimere en makkelijker toegankelijke locatie in Alkmaar. Steinway & Sons nu nog op de eerste verdieping van het winkelpand op het Spui, verhuist dan mee.
Rond 1900 zat Pianohandel Duwaer op de hoek van het Leidseplein en de Leidsestraat. Vanaf 1911 was de firma, inmiddels Duwaer & Naessens, gevestigd op de Stadhouderskade 19-20, naast de Ronde Lutherse Kerk, op de plek waar nu het Marriot Hotel is. Na opheffing werd het bedrijf overgenomen door Kettner op de Heiligeweg en na opheffing van dat bedrijf, ging de hele zaak over naar de firma Bender op het Spui. Het pand Heiligeweg 21-25 van de vroegere piano-en orgelhandel Kettner en Duwaer is gebouwd tussen 1905 - 1906, naar ontwerp van de architecten A.J. Kropholler en J.F. Staal. In het pand bevinden zich prachtige boogvormige glas-in-loodramen, die helaas door een nieuwe winkelbetimmering aan het oog zijn onttrokken.
Piano - en orgelhandel N.J.Verkruisen op de Stadhouderskade 116 was van 1895. Verkruisen was van 1922 - 1932 gevestigd in de winkelgalerij van de Raadhuisstraat 31-37.
De pianohandel van A. Haanraadts is begonnen op de Overtoom 507 en verhuisde later naar de Willemsparkweg 89. Haanraadts was van 1885 en werd na meer dan 100 jaar in 1992 opgeheven.
Mirani zat voor de oorlog op Westermarkt 29.
De juwelierswinkel van de Gebr. Barends was gevestigd in de winkelgalerij Raadhuisstraat 53 -55/hoek Keizersgracht. De laatste eigenaren waren Wim Goldschmeding, die getrouwd was met een dochter van Barends, en zijn zoon Pim. De winkel bestond sinds 1855 en ging in 1986 dicht.
Goldschmeding in de Raadhuisstraat 46-48-50. Het pand werd in 1907 gebouwd in opdracht van Levensverzekering Mij. 'Utrecht' en de N.V. 't Binnenhuis van 1900 en ontworpen door de architecten A.J. Kropholler (1882 - 1973) en J.F. Staal (1879-1940). Foto Wim Ruigrok, 1986.
In 1910 betrok Goldschmeding het pand Utrechtsestraat 119/hoek Prinsengracht 808. Het pand was in 1906 gebouwd in opdracht van de Onderlinge Levensverzekering Mij.'s Gravenhage.
Maart 1946. Omslag van de eenvoudige en snel te leren Harmoniumcursus. De cursus die in 1899 werd ontworpen door Dirk Goldschmeding, behaalde een oplage van vele tienduizenden. Ondanks de grote vraag, was een herdruk tijdens de Duitse bezetting door het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten niet toegestaan. Deze eerste naoorlogse oplage moest wegens papierschaarste tot 2000 exemplaren worden beperkt.