hoofdartikel (2)

F.W. Löning was een winkel met een exclusieve clientèle

Het aantal klanten dat in het jaarboek van 1913 staat vermeld, is aanzienlijk. Zij woonden langs de grachten en in het nieuw gebouwde Zuid. Het zijn vooral de gegoede burgers die ondanks het feit dat er warenhuizen kwamen toch de speciaalzaak trouw bleven. Wij zien namen als: mr. A.F. van Hall, Elias, Van Eeghen, Dudok van Heel, August Allebé, Allert de Lange, enz. Ook kwamen veel klanten uit Noord-Holland en Utrecht en steden als Delft, Den Haag en Leiden. Opvallend is het hoge percentage adellijke personen zoals: gravin Van Limburg Stirum uit Arnhem, mr B. Clotterbooke Patijn van Kloetinge, burgemeester van Zeist en mr H.J. H. baron Boetzelaar van Oosterhout uit Nijmegen. Daarnaast nog veel freules en jonkheren. De toenmalige 'N.V. Bakkerij De Ruyter der Firma Verkade en Co uit Zaandam' kocht al ver voor de oorlog gouden zakhorloges met inscriptie voor personeelsleden die hun 25-jarig jubileum bij de firma vierden. De meisjes kregen bij een tienjarig dienstverband een zilveren polshorloge.

De allerbeste merken uit Zwitserse horloge-ateliers

De allerbeste merken kwamen uit de Zwitserse horloge-ateliers, zoals het oudste merk Vacheron (1755), Patek Philippe (1851) die het eerste horloge zonder opwindsleutel produceerde, en de International Watch Company (1868). Daarnaast ook de Amerikaanse Waltham Watch Company (1850). Deze merken bestaan overigens nog steeds maar zijn voor de meeste mensen onbetaalbaar geworden. Natuurlijk verkocht men voor de oorlog ook goedkopere horloges. Deze werden bij thuiswerkers in elkaar gezet, wat de kwaliteit niet ten goede kwam. Ze werden dan ook direct na aankomst in de winkel gerepasseerd, dat wil zeggen uit elkaar genomen en de fouten gecorrigeerd. Maar ook de warenhuizen kwamen met hun goedkope merkloze horloges. Grootvader Eckmann - zelf katholiek - kon het nauwelijks verkroppen dat het kerkbestuur van de katholieke kerk Het Boompje in de Kalverstraat bij de Munt in 1910 zijn grond verkocht aan een toekomstige concurrent: het warenhuis van Vroom & Dreesmann.

Assortiment werd na de oorlog uitgebreid met sieraden en zegelringen

Tijdens de oorlogsjaren is de winkel open gebleven. De overgebleven horloges vormden toen een uitstekend ruilobject. Het gezin telde zes kinderen die daardoor van voedsel konden worden voorzien. Na de oorlog werd het assortiment uitgebreid met sieraden en leverde de zaak zegelringen met familiewapen. Voor secondefanaten kwam in 1969 het kwartshorloge als een zegen uit de hemel. Deze horloges gaven voor een relatief lage prijs heel wat meer informatie dan de meest gecompliceerde mechanische horloges uit de tijd daarvoor. Zo heeft men nog heel lang goede zaken kunnen doen, ook al werd het de laatste jaren steeds moeilijker. In september en oktober 1984 werd alles uitverkocht. Veel trouwe klanten - sommigen al meer dan vijftig jaar - kwamen afscheid nemen. 'U was nog een echte vakman', zeiden ze, 'en waar moeten wij nu naar toe als u er niet meer bent.'? In november werd de winkel na 147 jaar definitief gesloten om plaats te maken voor een nieuw verschijnsel in onze stad: een bankwisselkantoor.

Horloge- en chronometermaker F.W.Löning was bijna 150 jaar (1838 - 1984) gevestigd aan het Damrak. Eerst op nr 87 en vanaf 1932 op nr 86. Foto 1984

Franz Werner Eckmann (1921-2003). Op de achtergrond een zonneklok. Foto 1955

Het interieur van de winkel van F.W. Löning met de laatste eigenaar Franz Eckmann. Foto 1984

Bronnen

Franz Eckmann, 1984

Els van Wageningen, Maandblad Ons Amsterdam, Jrg. 37, nr. 5, 1985